İyilik insandan da, kötülük hep şeytandan mı..?
‘İyilik’ bizim, ‘kötülük’ ise şeytanın işi.. “İyilik” insanın has evladı,
“Kötülük” ise reddedilen, şeytana uymuş üvey evlattır..
“İyilik” bizdendir,
“Kötülük” ondandır, şundandır; bizden olmayan herkes ve her şeydendir.
İnsan denen varlık nasıl bir oportünist yahu..
Nasıl bir azmanlaşmışlık..
Nasıl bir faydacılık…
Halbuki; “kötü-kötülük” de, “iyi-iyilik” gibi insanın has ve öz evladıdır.
Ne garip değil mi; şu insan denen mahluk..
Şeytana uydum der..
Şeytana…
Kötülük yapınca…
Peki iyilik yapınca neye uydun.!
Yooo…
İyilik kendindendir, erdemidir, faziletidir.
Günah keçisi şeytandır.
İyi ki şu şeytan varmış…
Merak ediyorum; şeytan olmasaydı insan denen mahluk, şer ve şirretine neyi ve kimi sebep gösterecekti..
Bir de derler; “aslında insanın doğası iyidir, iyiliğe yatkındır. Kötü seytandandır”.
Kimse kızmasın ben buna katılmıyorum.
Bir de dinsel referanslar bulunur; kötülüğün şeytandan olduğuna dair…
Dini referans demişken;
Peki “Kötülükten” arınma ayı olan Ramazan‘da dahi;
İnsan’ın insana,
İnsanın doğaya,
İlgi ve merhametimize emanet edilmiş olan hayvanlara,
Faydalanmamız için verilen nimetlere,
Akıldan, insaftan, vicdandan yoksun ve merhametsizce yapılan “kötülükler” de mi, şeytanın tuzağına düşmektir.!
Şimdi soruyorum kendime ve hepimize…
Yazının tümünü okumak için bağlantıya tıklayınız: https://ogunhaber.com/yazarlar/cengiz-aygun/iyilik-insandan-da-kotuluk-hep-seytandan-mi-100844m.html
