Hüzün/Keder/Matem: Kastamonu!..

Memleketim Kastamonu!..
Maviyle yeşilin ahenkle kavuştuğu memleketim…
Her fırsatta gittiğim,
Gittikçe mutlu olduğum,
Havasını/suyunu/dağını/denizini içime çektiğim memleketim…
Ama matemdeyim,
Kederdeyim ve üzüntü içindeyim!..
Felaket büyük,
Acı çok büyük,
Kayıp fazla…
Canlarımız gitti,
İnsanlarımız gitti,
O sel, bizi bizden aldı; her şeyimizi denizde bitirdi, sanki!..

Sağa baksan olmuyor, sola dönsen olmuyor,
Sanki orman ağlıyor, deniz ağlıyor, dağlar ağlıyor,
Hepimiz ama her kimsemiz ağlıyor; acımıza/kayıplarımıza!..
Rabbimiz ne bize, ne başka şehirlerimize, ne herhangi bir yere bir daha böyle bir musibet/afet/felaket yaşatmasın.
Çok şey söylenebilir,
Hele de böylesi bir anda…
Canlarımız kayıpken; isyan edilir/feryat gelir/sinirimiz gerilir!..
“Dere yatağına evler kurulmasaydı,
İzin verilmeseydi,
Yetkililer uyarsaydı…” gibi gibi çok şey söylenir.
Ama inanın şu anda dünü/geçmişi ve bunları konuşacak halde değiliz.
Şu an, kayıplarımızı bir an evvel canlı bulma davasındayız/çabasındayız…
Tartışacak vakit yok…

Kimi afetlerde…

Yazının devamını okumak için bağlantıya tıklayınız: https://www.ogunhaber.com/yazarlar/cengiz-aygun/huzun-keder-matem-kastamonu-101874m.html